Als de natuur vertraagt – leven in het ritme van de seizoenen
De laatste tijd merk ik dat de ritme van de natuur en daar bedoel ik mee het wisselen van de jargetijden mij interesseert en vooral inspireert.
Hoe alles in cycli beweegt zonder haast en zonder strijd.
Ik begin te beseffen dat er zoveel rust schuilt in meebewegen met wat de natuur doet.
Dat niet elk moment vol hoeft te zijn, dat juist in de ruimte ertussen iets moois kan ontstaan.
Ik voel steeds meer een verlangen om dat ook te doen.
Om niet langer tegen de stroom in te leven zeg maar, maar te leren zijn met de seizoenen.
Soms is dat een lente van nieuwe ideeën, soms een zomer vol energie,
en soms zoals nu een herfst waarin ik mag loslaten en vertragen.
Er zijn moment in het jaar waarop de lucht anders aanvoelt.
De zon zakt wat lager, de dagen worden korter en de natuur trekt zich langzaam terug.
De bomen laten hun bladeren los, niet omdat ze deze verliezen, maar omdat ze weten dat vasthouden te veel kost.
De herfst herinnert mij aan iets wat ik tijdens de dagelijkse hectiek vaak vergeet:
Dat het niet meer vasthouden geen einde is, maar dat het ruimte creëert en energie geeft voor dat wat mag ontvouwen.
De spiegel van de natuur
Ik ben steeds meer van mening dat wat buiten gebeurt, ook in ons leeft, .
Er zijn tijden van groei en expressie en tijden van stilte en vertraging.
Hier heb ik eens opgelet en in de herfst komt dat voor mij zichtbaar naar voren.
ik voel bijvoorbeeld dat ik nu wat vermoeider raak van het constante ‘aan’ staan,
en dat ik meer behoefte heb aan rust, eenvoud, of stilte.
Door met verschillende mensen in gesprek te gaan over dit onderwerp, merk ik dat we vaak het tegenovergestelde doen van wat de natuur ons laat zien.
Waar de natuur in de herfst vertraagt en loslaat, proberen wij juist door te gaan, druk te blijven, productief te zijn, alles draaiende te houden.
Symbolisch dragen we allemaal oude bladeren mee: overtuigingen, gewoontes, verwachtingen van wie we denken te moeten zijn.
Zolang we dit blijven vasthouden, raakt onze levensenergie langzaam bedekt.
De natuurkundige (biologische) reden
In de herfst verandert het licht en daalt de temperatuur.
Voor de boom is dat een signaal dat de groeiperiode voorbij is en dat het tijd is om energie te bewaren voor de winter.
Bladeren verdampen veel water en in de koude, droge winter zou de boom dat water niet kunnen aanvullen. Daarom laat hij zijn bladeren los, om dus zijn energie en vocht te sparen.
Het proces gaat zo:
1. Minder zonlicht → minder fotosynthese → minder energieproductie.
2. De boom vormt een soort kurklaagje (de afscheidingslaag) tussen tak en bladsteel.
3. Zo snijdt hij het blad letterlijk af van zijn levensstroom.
4. Het blad valt en verteert op de grond, waar het weer voeding wordt voor de aarde.
De boom sterft dus niet af, hij trekt zijn levenskracht terug naar binnen naar zijn wortels.
De boom laat ons zien wat het betekent om in vertrouwen niet meer vast te houden.
Hij vecht niet tegen de verandering, hij weet dat elk blad dat valt onderdeel is van de kringloop van leven.
De boom verliest niets, hij vernieuwt zichzelf.
Zo is het ook met ons:
er zijn momenten waarop het tijd is om terug te keren naar de kern,
om niet meer vast te houden wat niet voedt, om te rusten in het vertrouwen dat vernieuwing vanzelf komt. Maar dit niet meer vasthouden is niet vanzelfsprekend.
Het vraagt moed om stil te staan, om te voelen wat niet meer past.
En precies daar kan het gebeuren dat we in de overgang naar de winter een innerlijke schaduw ontmoeten, wat we vaak ook wel de welbekende winter-dip noemen.
Leven in harmonie met je natuurlijke ritme
De natuur keert na de herfst niet zomaar terug naar leven
ze bereidt zich voor. Onder de grond gebeurt van alles, ook al lijkt het stil.
Zo werkt het ook in ons. Wanneer we durven vertragen en voelen,
beginnen we te helen, te groeien, te vernieuwen.
De uitdaging is om die beweging toe te staan. Niet te vechten tegen het donker, maar te vertrouwen dat ook in de stilte iets nieuws ontstaat.
Terug naar harmonie
Ik heb het gevoel dat veel mensen ervaren dat ze in deze periode nog meer ‘uit balans’ raken.
Maar vaak is dat precies het moment waarop het leven ons uitnodigt
om weer in harmonie te komen met onze eigen natuur.
In mijn coachsessies begeleid ik mensen in dit proces van bewustwording:
terugkeren naar het lichaam, naar rust, naar voelen, zonder te forceren of te analyseren.
Dit doe ik door stap voor stap te leren luisteren naar wat er van binnen wil herstellen.
Het is een reis naar binnen.
Een reis van hoofd naar hart, naar buik
van spanning naar stroming,
van ruis naar stilte.
Een uitnodiging
Als jij merkt dat de herfst en winter iets in jou aanraakt.
vermoeidheid, onrust, leegte, of juist een verlangen om dichter bij jezelf te komen, dan is dat geen toeval. Misschien is dit het moment waarop jouw systeem vraagt om zachtheid,
om begeleiding, om ruimte om weer te kunnen ademen en voelen.
Ik nodig je uit.
Een moment voor jezelf om te vertragen, om bewust te worden,
en om terug te keren naar harmonie in jezelf,
zoals de natuur dat ook steeds weer doet.
Voel je welkom om contact op te nemen
en te ontdekken wat jouw innerlijke seizoen jou wilt laten zien.