Vertragen om te ontvangen
Drie weken zon, zee en samenzijn. Ik ben net terug van een heerlijke vakantie met mijn gezin in het Spaanse Albir.
Ik merkte hoe ik beetje bij beetje afdaalde uit mijn hoofd.
Na een paar dagen kwam ik los van de dagelijkse sleur, en belandde ik in het nu.
Als ik terugkijk op deze weken, voel ik vooral dankbaarheid.
Dankbaarheid voor het lachen van mijn kinderen. Voor de ritjes die we maakten naar prachtige bezienswaardigheden.
Voor het samen zijn en voor het niets hoeven. En dit geeft een diep besef: dit is leven.
Vertragen om te ontvangen
Er gebeurt altijd iets bijzonders wanneer ik vertraag. Ik ga meer details zien.
De horizon, de kleur van de lucht net voor zonsopgang. Maar ook de kleine bewegingen in mezelf, hoe ik reageer, wat ik voel, waar ik nog onbewust spanning vasthoud. Door uit de dagelijkse snelheid te stappen, merkte ik ook hoe vaak ik onbewust in oude patronen stap.
Iets willen regelen. Controleren. Of bezig zijn met wat er straks moet. Maar deze vakantie riep me telkens terug.
Terug naar mijn lijf. Naar voelen. Naar zijn. En dat maakte dat ik niet alleen met mijn gezin was, maar echt bij ze.
De schoonheid van eenvoud
Er waren veel mooie momenten. Juist de kleine, onopvallende dingen zijn het meest blijven hangen. Wat ook is blijven hangen is de avond op een terras, waar ik samen met mijn gezin zat te genieten van de avondzon en een cocktailtje.
Toen een huismus spontaan op onze tafel landde en recht voor mij neus bleef zitten. Zonder aarzel, zonder angst keek ze ons aan. Alsof ze even deel wilde zijn van ons moment. En misschien was dat ook wel zo.
Want wat begon als een simpel tafereel, voelde later als een boodschap.
De mus als boodschapper
In veel spirituele tradities staat de mus symbool voor vreugde in het alledaagse, voor eenvoud, nederigheid en verbondenheid.
De mus is klein. Niet opvallend. En toch leeft ze krachtig in groepsverband, alert, vindingrijk en trouw. Ze herinnert ons eraan dat grootheid niet zit in het pronken of volume, maar juist in de eenvoud van aanwezigheid.In het hier en nu. In verbinding met de ander. De mus leert je ook dat jij ertoe doet, hoe klein je je soms ook voelt. Ze fluistert: je hebt een plek in dit geheel, precies zoals je bent. In oude Keltische en Noord-Europese symboliek werd de mus gezien als boodschapper van het hart. Ze moedigt aan om vanuit het hart te leven, met vreugde voor het gewone. En tegelijk met waakzaamheid voor je energie ze vliegt alleen als het nodig is, ze verspilt niets.
Een boodschap om mee terug te nemen
Toen ik de volgende dag nadacht over dat moment met de mus, voelde ik dat het meer was dan toeval. Het was een soort bevestiging. Een klein knikje van het leven zelf. Alsof het zei:
"Blijf dicht bij wat echt is." Blijf luisteren. Blijf leven in eenvoud."
En dat is precies wat ik mee naar huis wil nemen.
We zijn inmiddels weer terug. De was draait. De agenda vult zich langzaam weer.
Maar in mij is iets veranderd.
Ik voel toch meer rust. Meer zachtheid. Meer vertrouwen.
Ik weet dat het leven mij elke dag opnieuw uitnodigt om aanwezig te zijn.
Net als die mus. Die niet vroeg, niet drong, maar er gewoon was.
Misschien herken jij dit ook. Het gevoel dat je tijdens een vakantie in een andere staat van zijn komt.
En dat de kunst daarna is om die staat niet te verliezen, maar juist te integreren. Laat deze woorden dan een uitnodiging zijn.
Om vaker even stil te staan. Om je eigen 'mus moment' te herkennen in het gewone.
In het lachen van je kind, In een vogel op je balkon, In het licht dat door het raam valt. Want daar, in die kleine momenten, leeft de essentie van alles wat we zoeken.
